Kesilen çimenlerin yaydığı kokunun kaynağı bir tür korku ve uyarı. Bu kokuyla çimenler hem kendilerini iyileştiriyor hem diğer çimenleri otçul hayvanların saldırısına karşı uyarıyorlar. Bizim bu süreçte burnumuza gelen de bir tür ‘çimen korkusu’.
Uzmanlar bu kokuyu çimenlerin yaşadığı bir tür travma olarak tanımlıyor. Çimenler koku yayarak kimyasal bir savunma mekanizması geliştiriyor. Bir yandan da kendilerini bu kokuyla tedavi ediyorlar.
Yapraklı bitkiler çeşitli uçucu organik bileşenler yayıyor. Bir hayvan ya da insan tarafından zarar gördüklerinde -çim biçme ya da hayvanların otlaması buna sebep olan eylemlerden- bu salınımlar devreye giriyor.
Bunun birkaç etkisi var. Bazı bileşenler yeni hücrelerin oluşmasına yardımcı oluyor. Bazıları da bir tür antibiyotik işlevi görüyor ve bitkileri enfeksiyondan ve mantar oluşumundan koruyor.
Taze kesilmiş çim kokusu bizim duyularımıza keyif verse de yeryüzüne olumsuz bir etkisi de var. Bu bileşenler ozon oluşumuna yol açıyor ve şehirlerde fotokimyasal kirli hava meydana getiriyor.
