Cumhuriyet Gazetesi muhabir, yazar ve yöneticileri İstanbul 27. Ağır Ceza Mahkemesi’nde 5. kez hâkim karşısına çıktı. Duruşma devam ederken Mahkeme Başkanı Abdurrahman Orkun Dağ, Ahmet Şık’ı konuşmalarını siyasi bularak salondan attı.
Duruşma devam ederken Mahkeme Başkanı Dağ’ın “Sözünü kesiyorum Ahmet Şık” demesi üzerine bir izleyici “Sen değil siz demeniz gerekir o sizin oğlunuz değil” diyerek müdahale etti. Başkan izleyiciyi salondan attırdı.
Ahmet Şık’ın savunmasına “siyasi” olduğu gerekçesiyle Mahkeme Başkanı Dağ tarafından izin verilmedi ve Şık’ın salondan çıkartılması istendi.
Ahmet Şık bunun üzerine davanın siyasi bir dava olduğunun altını çizerek, “Umarım siz kendiniz gibi bir mahkemede yargılanmazsınız” dedi.
Salonda “Ahmet çıkacak yine yazacak sloganları” atılması üzerine heyet duruşma salonunu terk etti.
Ahmet Şık salondan atılmadan önce şunları söyledi:
“Yargıtay Başkanı İsmail Rüştü Cirit’in yeni adli yılın açılışı vesilesiyle yaptığı konuşmadaki verilere göre ülke nüfusunun yüzde 8’i şüpheli durumda. Bu çok yüksek bir oran. Ama Yargıtay Başkanı Cirit’in yaptığı basit hesap hatasını düzeltmek gerekiyor. 0-15 yaş grubunda yer alanlarla akıl hastaları vb isnat yeteneği bulunmayan insanların oranı yaklaşık yüzde 25. Bir yüzde 10 da bedensel engelli ya da yatalak ve fiziken suç işleyemeyecek durumdaki insanlar var. Eğer, Yargıtay Başkanı’nın ifade ettiği gibi yaklaşık 7 milyon şüpheli varsa bu oransal olarak ülke nüfusunun yüzde 15’inin devlet nezdinde şüpheli görüldüğü anlamına gelir. Başka bir deyişle sokaktaki her 7 kişiden biri şüpheli.
Karşımıza çıkan tablo şöyle: Kötülüğünü şiddetle besleyen bir dikta rejiminde doğal olarak, özgürlüğünün sınırlarını genişleten de sadece kötülük oluyor. Çoğulculuğa değil çoğunlukçuluğa sırtını dayayarak memleketin kendinden olmayanlarına değişik biçimlerde ve düzeyde terörist muamelesi yapan bir iktidar var. Hakikati örtbas eden, gizlenen her gerçekle ortak geleceğimizin karartılmasına suç ortaklığı yapan bir medya var. Her şey gözlerinin önünde cereyan ederken korkuyla ya da konforunun bozulacağı endişesiyle suskunluk sarmalına hapsolmuş bir sessiz çoğunluk var. Hal bu iken, tamamen zalimliğe adanmış ve kötülüğünü şiddetle besleyen bir dikta rejiminde doğal olarak, özgürlüğün sınırlarını genişleten de sadece kötülük oluyor.”
